Medalisci ze Szczecina

Ps. "Młody", "Czyżyk", pięcioboista rodem ze Szczecina, wieloletni reprezentant Polski, trzykrotny olimpijczyk (1988, 1992,1996), złoty medalista (drużyna) z Barcelony (1992).
Urodzony 28 stycznia 1962 w Szczecinie, syn Bolesława i Genowefy Pielarskiej, absolwent miejscowego Liceum Ogólnokształcącego (1981) i Dwuletniego Studium Medycznego w Zielonej Górze (technik fizjoterapeuta). Pięcioboista (176 cm, 72 kg), który karierę sportową (junior) rozpoczynał jako pływak klubów szczecińskich, zawodnik Lumelu Drzonków Zielona Góra i Gaz Polski Drzonków (1978-2000). W dojściu do mistrzostwa sportowego pomagali mu trenerzy i wychowawcy: Józef Rutkowski, Zbigniew Majewski (twórca ośrodka pięcioboju w Drzonkowie) i Zbigniew Pacelt. Współpraca trenerów specjalistów: Dariusza Rogalskiego (szermierka), Piotra Maciaszczyka (pływanie), Czesława Poźniaka (strzelanie), Ireneusza Daleckiego (bieg) i Arkadiusza Bachura (jazda konna). Najwięcej zawdzięcza ojcu, który zaprowadził go na pływalnię (Niebuszewo), kiedy miał 7 lat, a później zawiózł na pięciobojowy sprawdzian do Drzonkowa (1978), by spełnić marzenia syna, który o wspaniałej i wszechstronnej dyscyplinie sportu jaką jest pięciobój dowiedział się z telewizyjnych transmisji olimpijskich z Montrealu, kiedy świat zadziwił Polak Janusz Gerard Pyciak - Peciak. Poszedł w ślady mistrza, choć była to długa i cierniowa droga, która zaprowadziła kolejną grupę polskich zawodników na olimpijskie podium w pięcioboju dopiero po 16 latach ciężkiej pracy. Wraz z D. Goździakiem i A. Skrzypaszkiem Polacy dogonili wreszcie światową czołówkę w 1990 (Lahti, brązowy medal drużynowy MŚ); w 1991 w San Antonio byli już srebrnymi medalistami, by w Barcelonie (1992) osiągnąć życiowy sukces i zdobyć olimpijskie złoto. Inteligentny, łatwo nawiązujący kontakty z ludźmi, optymistycznie nastawiony do życia. Dobry pływak i biegacz. Wielki talent nie poparty umiejętnością koncentracji w dążeniu do najważniejszych celów. Nie w pełni wykorzystał możliwości sportowe. Po niepowodzeniach w Seulu (1988) przerwał nawet karierę i wyjechał do USA. 2-krotny mistrz Polski (1985, 1997), startował wielokrotnie w mistrzostwach świata, podczas których zdobył: złoty medal w sztafecie (1995), srebrne medale w drużynie i w sztafecie (1991) i sztafecie (1994) oraz medal brązowy w drużynie (1990); był także finalistą MŚ: 1994 - 7 m. (ind.), 1995 - 6 m ( ind.) i 1997 - 5 m. (ind.). Uczestnik MŚ 1985 Melbourne: 15 m. (ind.), 5 m. (druż.), 1986 Montecantini: 9 m. (ind.) , 4 m. (druż.), 1987 Moulins: 12 m. (ind.), 6 m. (druż.), 1990 Lahti: 14 m. (ind.), 1991 San Antonio: 19 m. (ind.), 1993 Darmstadt: 18 m. (ind.), 10 m. (sztafeta ), 1994 Sheffield: 7 m. (ind.) i 8 m. (druż.). Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi oraz złotym, srebrnym i brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Żonaty (Katarzyna), ma dwie córki: Natalię (1992) i Julię (1999). Mieszka w Zielonej Górze.